|
یاداشتهای شخصی
|
||
|
سه شنبه 21 تير 1390برچسب:, :: 18:14 :: نويسنده : حمید خان
به‌طور عموم این باور غلط در گروهی از افراد جامعه ما وجود دارد که رابطه زناشویی منحصر به جوانان است و آن را پس از تولد فرزندان و برای سنین میانسالی و یا سالمندی غیرضروری می‌دانند. هر چند به این نکته واقفیم که در این سنین هم در مردان و هم در زنان میل و دفعات مقاربت با افزایش سن کاهش می‌یابد ولی رابطه عاطفی و صمیمیت بین آنان افزایش می‌یابد. مهم‌ترین عوامل موثر در میزان فعالیت جنسی در سن بالا عبارت‌اند از: بقا و سلامت همسر، سلامت خود فرد و میزان فعالیت جنسی در سال‌های قبل، هر چند می‌دانیم که درجاتی از کاهش میل و کارکرد جنسی در میانسالی و سالمندی اجتناب‌ناپذیر است اما به نظر می‌رسد عوامل فرهنگی و اجتماعی در تغییرات جنسی در این سنین بیش از مضرات روان‌شناختی ناشی از پیری نقش داشته باشد. برای افراد سالم در میانسالی و سالمندی رابطه زناشویی رضایت‌بخش امکان‌پذیر است اما تعدادی از افراد این فعالیت‌ها را کنار می‌گذارند. در جامعه ما این مساله تحت تاثیر باورهای اجتماعی و فرهنگی به خصوص وجود عروس و دامادها و... قرار گرفته و موجب نارضایتی بین زوجین و در نهایت به اختلافات زناشویی منجر می‌شود. گاهی به دلیل وجود تمنا و فعال بودن مرد در این سنین نسبت به زنان نارضایتی ایجاد می‌شود. در بعضی موارد ریشه این اختلافات می‌تواند از سوی درمانگر نیز مغفول بماند. این باور عامه که سالمندان اساسا عاری از دغدغه‌های جنسی هستند اغلب یک عقیده شخصی است بنابراین افرادی که این عقیده را ندارند میانسالی بیشتر و بهتری را تجربه می‌کنند. در بین سنین اگر افزایش رضایت جنسی موجب نارضایتی شود و یا به علت ناگهانی حادث شود نیاز به بررسی وجود دارد.
نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  به وبلاگ من خوش آمدید موضوعات آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
 نويسندگان
|
||
|
تبادل
لینک هوشمند
